اجلاس آب و هواي سازمان ملل متحد در شرايطي به كار خود پايان داد كه نتيجه مثبت آن براي كارشناساني كه اين اجلاس را شكست‌خورده مي‌دانستند، غافلگيركننده بود.

اين اجلاس دو هفته پيش در حالي كه 190 كشور شركت كننده در آن از همان ابتدا به دو گروه موافق و مخالف روند كاهش گازهاي گلخانه‌اي تقسيم شده بودند، در دوربان آفريقاي جنوبي كار خود را آغاز كرد.

در جريان برگزاري كنفرانس به نظر نمي‌رسيد هيچ توافقي ميان اين دو گروه حاصل شود، راي نهايي مبني بر لزوم كنترل گازهاي گلخانه‌اي در ساعات پاياني كنفرانس اعلام شد و موجي از هيجان در ميان كشورها و دوستداران محيط زيست به راه انداخت.

اجلاس دوربان براي پيدا كردن جايگزيني براي پيمان كيوتو ـ كه دوره اجرايي آن سال آينده به پايان مي‌رسد ـ و با هدف كاهش توليد گازهاي گلخانه‌اي براي كنترل روند گرم شدن زمين برگزار شد و براي اولين بار تمامي كشورهاي جهان كه نقش عمده‌اي در آلوده كردن هوا دارند، ملزم شدند براي كاهش گازهاي گلخانه‌اي اقدام كنند.

توافق نهايي براي كاهش گازهاي گلخانه‌اي از آنجا به عنوان دستاورد بزرگ اين اجلاس مطرح مي‌شود كه با وجودي كه سال‌هاست مردم جهان در اثر تبعات منفي اين گازها در معرض آسيب جدي قرار گرفته‌اند، به نظر مي‌رسيد اين بار هم كشورهاي مختلف هر كدام بنا بر مصلحت خود با اين اجلاس برخورد كنند.

كشورهاي مختلف صنعتي كه در راس آنها ايالات متحده آمريكا، ژاپن، كانادا و روسيه قرار دارند همواره در پي عقب انداختن مذاكرات بين‌المللي درباره توافق‌نامه جديد جهاني در اين رابطه بوده‌اند و در شرايطي كه هند و برزيل نيز به عنوان دو كشور عمده در حال توسعه به كشورهاي صنعتي مخالف پيوسته بودند، چنين توافقي را مي‌بايست برگ برنده‌اي در كارنامه سازمان ملل متحد محسوب كرد.

انتظار مي‌رود اين توافق تا سال ۲۰۲۰ ميلادي به اجرا درآيد بنابراين اگرچه نمي‌توان به كاهش گاز‌هاي گلخانه‌اي به اين زودي‌ها اميدوار بود، اما در نهايت مي‌توان به چشم‌اندازي دور از كاهش آلاينده‌هاي محيطي چشم‌اميد داشت.