در پديده‌هاي هواشناسي
كه در مقياس سينوپتيكي رخ مي‌دهد، بررسي وضعيت جوي مناطق خيلي وسيعي كه
حتي در بعضي حالات تمام نيمكره زمين را در بر مي‌گيرد لازم و ضروري است. در
اين زمينه از هواشناسي بيشترين بهره گيري از نقشه‌هاي سينوپتيكي انجام مي‌شود.
شبكه ايستگاههاي ديده باني
براي رفع احتياجات پيش بيني هواشناسي ، شبكه ايستگاههاي ديده باني تأسيس شده است، كه قسمتهاي زيادي از سطح زمين را
در بر مي‌گيرد. براي مطالعه وضعيت جوي در مقياس سينوپتيكي لازم است كه
ديده بانيهاي از ايستگاههاي هواشناسي به تعداد زياد ، بطور همزمان و در
فواصل زماني منظم دريافت شوند. اين ايستگاهها ممكن است در روي خشكي بيش از
100 كيلومتر از همديگر فاصله داشته باشند، ولي در روي اقيانوسها اين فاصله
به مراتب خيلي بيشتر است. با روش سينوپتيكي تنها الگوهاي كلي بدست مي‌آيند،
ولي بيشتر الگوهايي كه مورد توجه است از فواصل بين ايستگاهها به مراتب
بزرگتر است. موفقيت اين روش به مهارت ديده بانان در تهيه گزارشات به موقع و
معرف شرايط دقيق جوي بستگي دارد.
انواع نقشه‌هاي سينوپتيكي
تنها
راه پيگيري وضعيت جوي در روي مناطق بسيار وسيع از سطح كره زمين ثبت اين
اطلاعت در روي نقشه‌اي خلاصه مي‌باشد. بعضي از عوامل وضعيت جوي را مي‌توان
با مقادير عددي بيان كرد و آنها را بصورت اعداد پلات نمود. اين عوامل شامل فشار ، درجه حرارت ، درجه حرارت نقطه اشباع و غيره است. براي ساير عوامل جوي نظير ابر
و انواع ريزشهاي جوي علائم قراردادي بكار مي‌رود. چنين نقشه‌اي براي زمان و
منطقه مشخصي "نقشه سينوپتيك" ناميده مي‌شود. اين نقشه‌ها در سطح زمين بر
مبناي ديده‌بانيهاي هواشناسي ديده‌بانان در سطح زمين با استفاده از ادوات
سطح زمين پايه گذاري مي‌شود.
جهت مشاهده کامل این مطلب ابتدا باید عضو شوید
برای مشاهده این پست، لطفاً وارد حساب کاربری خود شوید یا در سایت ثبت نام کنید.
جاسوس را شناسایی کنید!!
