چکیده مقاله :

چکیده: عدم وجود سلسله مراتبی کارا و منظم در راستای توزیع مناسب خدمات بین مراکز جمعیتی ( شهری و روستایی ) بر مبنای قابلیت ها، توان ها و نیازها منجر به عدم تعادل و تضادهای شدید فضایی بین این مراکز در کشور شده است. از این رو سازمان دهی مجدد و تعادل بخشیدن به فضاها امری ضروری به نظر می رسد. همسوی با روند عام حاکم بر سکونتگاههای روستایی در کشور ، در گستره محدوده مورد مطالعه نیز فقدان نظام انتظام یافته از سازمان فضایی سکونتگاه های روستایی مسئله اساسی به شمار می آید . از این رو برای حل یا تعدیل مسائل موجود ،کاهش نابرابریهای مکانی – فضایی و سازماندهی نظام فضایی اسکان در چهارچوب الگوی بهینه ومنبعث از ظرفیتها و واقعیتهای منطقه ای ، هدف و رسالت راهبردی این تحقیق به شمار می آید در این راستا برای به تصویر کشیدن مسائل و واقعیتها از روش شناسی توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر داده های رسمی و تکنیک پرسشنامه برای تکمیل شکافهای اطلاعاتی موجود استفاده شده است واقعیتها گویای آنست که به لحاظ محیطی منطقه مورد مطالعه که در یک دشت تقریبا صاف و هموار قرار گرفته و از آب و هوای مطبوع و محیطی روح نواز برخوردار می باشد همچنین از نظر اجتماعی و فرهنگی دارای جمعیتی پراکنده و نرخ رشد بالا در چند دهه اخیر و همچنین میزان زیاد مهاجرت به شهرهای پیرامونی بوده است نیز از بعد اقتصادی منطقه مورد مطالعه دارای اقتصاد کشاورزی می باشد که در مقایسه با دو بخش دیگر صنعت و خدمات شاغلین بیشتری را به خود اختصاص داده است . مهمتر از همه از دیدگاه کالبدی – فضایی نبود مراکز برتر و مکمل سکونتگاهی ، ضعف در شبکه ارتباطی و عدم پراکندگی فضایی مناسب از شبکه زیرساختها و تسهیلات پشتیبان حیات و فعالیت در میان روستاهای محدوده از جمله مهمترین مسائل است . (جاودان ، مجتبي ،1387) بنابراین مبتنی بر مسائل موجود و برای حل ، تعدیل مشکلات مبتلا به سازمان فضایی اسکان در گستره محدوده ، الگوی یکپارچه سازمان فضایی – کالبدی اسکان پیشنهاد شده است که مبتنی بر آن نظام سکونت از عناصر شاخص و کلیدی چون مرکزیت ، ارتباطات و پیوندهای چند سطحی ، خدماتت توزیعی و مکمل ، عملکردهای نقطه ای و فضایی و همپیوندی میان اجزاء در درون و بیرون حوزه برخوردار است .

جهت مشاهده کامل این مطلب ابتدا باید عضو شوید