پاپ_آپ

آخرین مطالب

آخرین ارسال های انجمن

چگونگي حل مشکل ترافيک

هر روز، همه ما، شهروندان کلا نشهرها بالاخص تهران بيش از روز قبل در خيابان هاي قفل شده گرفتار مي شويم و وقت، انرژي و سرمايه خود را هدر مي دهيم ولي گويا مثل گرفتاران بيماري مزمن لاعلاج که اميدي به سلامت ندارند، به وضع اسف بار و غيرعادي خويش عادت کرده ايم و رضايت داده ايم، تا جايي که حتي گاه از ابراز گله اي شفاهي هم پرهيز مي کنيم که نه حوصله تکرار هزار باره شکايت از ترافيک هست ونه حوصله توجه و شنيدنش. با اين همه منطقا بايد اين حکايت پر درد را داراي نقطه پاياني دانست و نمي توان دلخوش بود که اين مرض مهلک اجتماعي را اگر عادي جلوه دهيم و معتاد گونه با دل و جان بپذيريم، ديگر مي توان زندگي را با آن آميخت و همچنان ادامه داد. چرا که بالا خره آستانه تحملي وجود دارد و روزي زيستن در چنين شهري غيرممکن خواهد شد وگريز از آن بر  مردم و دولت ناگزير مي شود. اين واقعيت تلخ چنان بديهي است که کسي منکر آن نمي شود اما به ظاهر هيچ تلاش موثري براي رفع آن يا حداقل به تعويق انداختنش نمي شود. چرا؟

جهت مشاهده کامل این مطلب ابتدا باید عضو شوید
برای مشاهده این پست، لطفاً وارد حساب کاربری خود شوید یا در سایت ثبت‌ نام کنید.
نام کاربری :
رمز عبور :
تکرار رمز :
موبایل :
ایمیل :
نام اصلی :
کد امنیتی :
 
کد امنیتی
 
بارگزاری مجدد

مطالب مرتبط

ارسال نظر برای این مطلب

کد امنیتی رفرش