بارش شهابی شیری یا همان بارش مشهور \'اسدی\' از شناخته شده ترین بارش های شهابی سالیانه است.

کانون این بارش که در اواخر آبان به اوج خود می رسد، در صورت فلکی شیر است؛ و منشا آن دنباله دار \'تمپل تاتل 55p\' است که در حقیقت پنجاه و پنجمین دنباله داری است که مدار آن به محاسبه درآمده است.

این دنباله دار در سال 1865 میلادی کشف شد و هر 33 سال به ملاقات خورشید می آید؛ آخرین بار در زمستان سال 1376 شمسی دنباله دار مذکور از حضیض خورشیدی خود گذشت و معمولا سه تا چهار سال قبل و بعد از عبور دنباله دارها از کمترین فاصله با خورشید، ذرات به جا مانده از دنباله آنها در مداری باقی می ماند که اگر با مدار زمین تلاقی داشته باشند، از برخورد این ذرات با جو زمین بارش های زیبای شهابی ایجاد می شود.

رصد یک بارش شهابی نیاز به ابزار خاص ندارد و با چشم غیرمسلح که تقریبا میدان دیدی برابر با 120 درجه دارد، می تواند مورد مشاهده قرار گیرد.

عکاسی از شهاب های هر بارش و ترجیحا با لنز زاویه باز یکی از دلبستگی های شیفتگان آسمان در مواجهه با این رویداد زیبا است. ذرات میلمتری و میکرومتری این بارش که با جو زمین برخورد می کند خطری برای انسان ندارند و صرفا از تماس این ذرات با جو نور فلئورسان از خود باز می تاباند که این اتفاق در فاصله 80 تا 150 کیلومتری از سطح زمین روی می دهد.

برای یافتن کانون بارش؛ از امتداد شهاب های رصد شده در هر بارش به خلاف جهت حرکت آنها به نقطه ای می رسیم که به آن کانون بارش یا \'ردایانت(R)\' می گویند و نام هر بارش شهابی نیز از صورت فلکی محل قرار گیری کانون بارش گرفته شده است.

بارش شبانگاه پنجشنبه 27 آبان که تا صبح جمعه 28 آبان ادامه دارد از صورت فلکی شیر گرفته شده است که طرح لوگو انجمن نجوم آماتوری ایران برگرفته از این صورت فلکی زیبای آسمان است. تعداد شهاب های رصد شده در هر ساعت و یا همان میزان بارش ساعتی سمت الراسی که با ZHR (Zenithal Hourly Rate)شناخته می شود، برای این بارش که سالیان زیادی است از نزدیکی خورشید عبور کرده است تنها 15 شهاب در ساعت است که هر چه به سمت بامداد جمعه 28 آبان نزدیک شویم تعداد شهاب ها بیشتر می شود.

بارش شهابی اسدی طی سال 76 تا 80 شرایط به مراتب بهتری داشت، اما در شبانگاه پنجشنبه 27 آبان، حضور کوژ ماه کاهنده در آسمان شبانگاهی، خود یک آلاینده نوری طبیعی محسوب می شود که حتی با فاصله گرفتن از شهرها امکان مشاهده شهاب های به مراتب کمتری وجود دارد